کوچه وقتي که نباشي
رگ خشکيده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
ديگه با پنجره قهر

سقف دلبستگي بي تو
واسه من سايه نداره
دلم از روزي که رفتي
ديگه همسايه نداره

تو پي کدوم ستاره
پشت ابرا خونه کردي
رفتي و چيزي نگفتي
گريه رو بهونه کردي

من سوال ساده تو
تو جواب مشکل من
ردپاي رفتن تو
روي صحراي دل من


کوچه وقتي که نباشي
رگ خشکيده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
ديگه با پنجره قهر

سقف دلبستگي بي تو
واسه من سايه نداره
دلم از روزي که رفتي
ديگه همسايه نداره

وقتي آسمون شبهام
زير سايه چشات
وقتي حتي اين ترانه
رنگ غربت صدات

نمي ذارم اين دو راهي
سر راه ما بشينه
نمي ذارم اين جدايي
رنگ فردا رو ببينه


کوچه وقتي که نباشي
رگ خشکيده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
ديگه با پنجره قهر

سقف دلبستگي بي تو
واسه من سايه نداره
دلم از روزي که رفتي
ديگه همسايه نداره

شب با فانوس اشکت
مي برم به روشنايي
با تو ميرسم دوباره
به طلوع آشنايي

مي دونم هر جا که باشي
دل تو اهل همين جاست
واسـه من تو ايــنجــا
اول و آخر دنياست *(2)