منم اين خسته دلِ درمانده
به تو بيگانه پناه آورده
منم آن از همه دنيا رانده
در رهم هستي خود گم كرده

از ته كوچه مرا ميبيني
مي شناسي اما در مي بندي
شايد اي با غم من بيگانه
بر من از پنجره‏اي مي خندي

با تو حرفي دارم
خسته‏ام، بيمارم
جز تو اي دور از من
از همه بيزارم
جز تو اي دور از من
از همه بيزارم

گريه كن، گريه نه بر من خنده
ياد من باش و دل غمگينم
پاكيم ديدي و رنجم دادي
من به چشم خودم اين ميبينم
خوبه ديروزي من در بگشا
كه بگويم ز تو هم دل كندم
خسته از اين همه دلتنگيها
بر تو و عشق و وفا مي خندم

با تو حرفي دارم
خسته‏ام، بيمارم
زير لب مي گويم
از تو هم بيزارم
زير لب مي گويم
از تو هم بيزارم


 

کاشکي تاريکي ميرفت فردا مي شد.
صبح مي شد چشمون تو پيدامي شد.
لباي ناز تو با قصه عشق
مثل گلهاي بهاري وا مي شد
تا دلم شکوه رو آغاز مي کني
ديگه اشکم واسه من ناز مي کنه

يادته قول دادي پيشم مي موني
قصه عشق زير گوشم مي خوني
نمي دونست دل وامونده ي من
که تو رسم بي وفايي مي دوني
تا دلم شکوه رو آغاز مي کنه
ديگه اشکم واسه من ناز مي کنه

هنوز از عشق تو لبريزه تنم
عاشق چشمون ناز تو منم
نمي دونم چرا من هم مثل تو
نمي تونم زير قولم بزنم
تا دلم شکوه رو آغاز مي کنه
ديگه اشکم واسه من ناز مي کنه
تا دلم شکوه رو آغاز مي کنه
ديگه اشکم واسه من ناز مي کنه




 

نه، تو تنها نيستي ، ماهي و زورق و پارو پس چيه؟
نه، تو تنها نيستي ، اين همه ستاره پس مال کيه؟

نه،تو تنها نيستي ، خلوت ِ دل کده ي ِ نقاشيه
نه ، تو تنها نيستي ، فکر ِ آزادي خود زندگيه

نگو ما دو تا کميم
من و تو اين همه ايم

اي عزيز گل ريز
عشق يعني همه چيز

نه، تو تنها نيستي، نا تمام ِ من تمام ِ تو ميشه
نه، تو تنها نيستي، دست ِ من سفره ي شام ِ تو ميشه

حتا تبت قد ِ بام ِ تو ميشه
ماه نقره اي به نام ِ تو ميشه

نه، تو تنها نيستي
نه، تو تنها نيستي

نگو ما دو تا کميم
من و تو اين همه ايم

اي عزيز گل ريز
عشق يعني همه چيز

درد بي دردي و دردي دل پيچ
درد بي عشقي ما يعني هيچ

مثل يک آينه ي بي جيوه
خاک بي عشق جهان بي ميوه

نه، تو تنها نيستي
نه، تو تنها نيستي

نگو ما دو تا کميم
من و تو اين همه ايم

اي عزيز گل ريز
عشق يعني همه چيز





 

در تو خلاصه ميشوم ، با تو زلال مي شوم
از پر پيراهن تو ، پر پر و بال مي شوم
در شب يلدايي تو ، صاحب روز مي شوم
صاحب تحويل شب اول سال مي شوم
در قفس ابري شب ، ماه اسير بوده ام
با تو رهاتر از همه ، ماه هلال مي شوم
با تو زلال مي شوم ، پر پر و بال مي شوم
شعر محال مي شوم ، بر اين روال مي شوم
تا ملکوت جذبه ات ، شبانه راه مي روم
چون که نظر کرده ي نور لايزال مي شوم
براي از تو " من " شدن ، مرا مجال بس نبود
پس از تو در هواي تو ، خود مجال مي شوم
خاصيت سروده ها ، تمام خواستن نبود
براي از تو دم زدن ، شعر محال مي شوم
جز غزل شيشه اي ام ، شعر مرا سنگ بدان
چون پس از اين شاعر تو ، بر اين روال مي شوم


 

از اين سفره ي سرد و خالي
از اين سر پناه خيالي
نجاتم بده ، نجاتم بده
از اين خواب عاشق کش بد
از اين فکر بايد نبايد
نجاتم بده ، نجاتم بده
از اين صحنه ي پر هياهو
تو از ترس چاقو در آهو
نجاتم بده ، نجاتم بده
از اين لحظه هاي کشنده
از اين ضجه هاي زننده
نجاتم بده نجاتم بده
نجاتم بده نجاتم بده
نبايد بذاري ستاره بميره
نبايد دل شادي ما بگيره
نبايد که اين ترس دوري بريزه
همين وحشت از تو مردن عزيزه
همين نم نم غم ، کنار تو خوبه
چه خالي ، چه پر ، مثل شعر نو خوبه
جهان با تو سرريز و لبريز رنگه
کنار تو آوارگي هم قشنگه